Hoe vaak kom je jezelf tegen met de vraag, "maar wat wil ik dan wél"? In het verleden heb ik duizenden lijstjes geschreven met doelen die ik dacht nodig te hebben, maar allen nooit uitgekomen op de manier die ik verwachtte. De waarheid is dat we afgeleid zijn van wat we nodig hebben en wat we willen. We dénken dat we iets nodig hebben, maar dat is niet omdat wij het nodig hebben. Het is omdat we zien dat degene die het heeft gelukkig is.
We hopen dat als wij hetzelfde krijgen we ook gevoel van geluk ervaren, maar dat kan niet. We zijn niet waar we moeten zijn. En dus, wat krijgen we? Constant de bevestiging dat we niet zijn waar we moeten zijn en daarmee lopen we onszelf constant voorbij. Voor degene die dwalen in perfectionisme is het nog zwaarder om te kunnen beslissen welk pad wel of niet bij hun past.
Je blijft jezelf voorbij lopen, omdat je het gevoel hebt dat als je de verkeerde beslissing neemt je vast loopt. Je weet niet zeker of je het ooit "goed" gaat krijgen en dat is waar je druk op jezelf legt. Elke keer dat je voor een beslissing staat twijfel je of je weet welke beslissing je moet nemen. Je probeert in verbinding te komen met je gevoel, maar je durft niet meer op je gevoel te vertrouwen.
Was het niet gevoel die je heeft teleurgesteld in het verleden? Kan het niet zo zijn dat je zo bang bent om te vertrouwen op jezelf dat je niet weet hoe het is, om te bewegen vanuit verbinding. Trauma, angst en teleurstelling zorgen ervoor dat we bang zijn om een beslissing te nemen.
Deze opstapeling van angst zorgt ervoor dat je op een gegeven moment gaat stilstaan in het leven, omdat je bang bent om fouten te maken. De druk die je voelt binnenin jezelf zet je in twee posities: of je begint heel hard te rennen (weg van je dromen) óf je staat stil, omdat je uit angst niet meer durft te bewegen. Beide niet de juiste positie om in te nemen in je leven. De reden dat je dit zo ervaart, is omdat je in controle wil blijven. Je wilt blijven vasthouden aan wat er moet gebeuren en HOE dit moet manifesteren.
Je probeert nog steeds te beïnvloeden vanuit je Oude Zelf (je verleden) wat je Nieuwe Toekomst gaat zijn. Maar je kunt geen toekomst creëren vanuit je Oude Zelf. Dat betekent alleen dat je het verleden gaat herhalen. En we weten allemaal dat als we het verleden herhalen er alleen maar meer van hetzelfde komt. Dat is vaak waarom we te snel opgeven, we willen de teleurstelling niet ervaren.
De vraag is niet langer: wat doe ik fout, maar de vraag is, wat kan ik anders doen. Waar moet ik mezelf aanpassen, zodat ik meer kan loslaten. Je forceert en duwt in de hoop dat er meer antwoorden liggen op een plek waar je nog niet bent geweest. Maar ligt daar ook het antwoord? Als je merkt dat je begint te dwalen, waar zou je dan heen gaan? Zou je een ander om advies vragen en daarmee weer hetzelfde pad op gaan?
Het antwoord ligt binnenin jezelf. En de enige manier om de rust binnenin jezelf te vinden is, door naar binnen te treden.
Reactie plaatsen
Reacties